مکان‌یابی مسیرهای بهینۀ تردد دوچرخه مبتنی بر استانداردهای محلی و بین‌المللی با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله‌مراتبی معکوس (IHWP)

در اغلب شهرهای بزرگ ایران همچون کرمان که با معضلات ترافیکی متعدد مواجه‌اند، به دلیل نبود امنیت لازم برای تردد دوچرخه، هنوز دوچرخه‌سواری جایگاه شایستۀ خود را در ساختار حمل‌و‌نقل درون شهری نیافته است. در همین راستا، هدف این پژوهش تحلیل و سنجش مطلوبیت مسیرهای مختلف در شهر کرمان و مکان‌سنجی بهینۀ مسیرهای تردد دوچرخه در این شهر است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و تکنیک به‌کاررفته در آن تحلیل سلسله‌مراتبی معکوس (IHWP) است. در این تحقیق از آیین‌نامه‌ها و استانداردهای بین‌المللی همچون AASHTO، آیین‌نامه‌های مورد تأیید ایران، شاخص سازگاری دوچرخه‌سواری (BCI) و شاخص اتحادیۀ دوچرخه‌سواری شیکاگو (CBF) نیز استفاده شده است. پس از استخراج این شاخص‌ها با استفاده از مدل وزن‌دهی دلفی، ضریب تأثیر هر شاخص در کیفیت نهایی مسیر محاسبه شد و سپس با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله‌مراتبی معکوس سطوح کیفی مسیرها و نیز سطح کیفی ایده‌آل در شهر کرمان مشخص گردید. نتایج این تحقیق نشان می‌‌دهد در بین شاخص‌های تحت ارزیابی در شهر کرمان، شاخص سازگاری دوچرخه‌سواری (BCI) بیشترین ضریب تأثیر و شاخص دوچرخه «اتحادیۀ دوچرخه‌سواری شیکاگو» (CBF) کمترین ضریب تأثیر را در مکان‌گزینی مسیرهای تردد بهینۀ دوچرخه در شهر کرمان به خود اختصاص داده‌اند. همچنین از ده مسیر پیشنهاد شده، بلوار جمهوری و خیابان شهاب بالاترین درجۀ کیفی و بلوار دانشگاه پایین‌ترین درجۀ کیفی را به خود اختصاص دادند.